Moet er iets bewaard blijven voor ons nageslacht? Wat moet er bewaard blijven? Als levensgenieter en altijd “in” voor een feestje vind ik dit een mooi initiatief en ik hoop dat het nog heel lang gevierd kan worden! Als wij het nu jaarlijks vieren dan heeft het nog iets tastbaars, omdat wij er nog zijn. Onze klein- en achterkleinkinderen echter, die zullen het alleen van boeken kennen en van foto’s al dan niet digitaal en /of vergeeld. De betekenis van IndischeDag kunnen onze nazaten beslist op internet vinden. 

Met een beetje geluk tikken ze “Indisch” op hun toetsenbord omdat ze dat bijvoorbeeld nodig hebben voor een of ander studie. Ze komen dan beslist uit op een link “Simpangse Sociëteit”. 
Met wat voor gevoel zij naar de beelden en filmpjes  zullen kijken, ik weet het niet. Mijn vrouw en ik, beiden echt Indisch, zeg maar 100 % , hebben ons leven hier in Nederland geleefd op z’n Indisch, dus alle dagen in de week rijst, zo compleet mogelijk en natuurlijk niet volgens een vastgesteld rooster. Als we de kolder in onze kop kregen dan werd er aardappelen gegeten wel een lepeltje sambal bij de kentangs.
‘s Morgens koffie toebroek, de botol in de wc en elke dag onder de douche.

We hadden een Indische verkeringstijd, dat betekende voor ons  samen op de bank zitten met familie altijd in de buurt. Met z’n tweeën op vakantie gaan was er niet bij. Ons huwelijksfeest was ook Indisch, omdat van alle feestgangers 90% een Indische afkomst hadden. Er was een Indisch buffet, een Indische band, weinig tot geen bierdrinkers, wel enkele whiskydrinkers kortom een chaotisch en gezellig feest. De erg stevige familieband, de Indische bijeenkomsten waarbij gedanst kon worden, lekker gegeten, en onschuldige kansspelletjes gespeeld zoals bingo en loterij. Dit alles was onze Indische leefwereld, in een Hollandse samenleving.
In deze Hollandse samenleving hebben wij ook onze weg gevonden, getuige het feit dat wij beiden werkten in bedrijven, Hollandse bedrijven, het kon niet anders!! De kinderen, die wij gekregen hebben, hier geboren en getogen, zijn wel in onze intieme Indische leefwereld grootgebracht, zeker in hun eerste levensjaren. Met het opgroeien van onze kinderen is de Hollandse samenleving steeds meer in ons Indische leven binnengekomen. Hun scholen, hun schoolvriendjes hebben ervoor gezorgd dat wij onze identiteit geruisloos en ongemerkt grotendeels hebben ingeleverd, in eerste instantie vooral voor het welzijn van onze kinderen!!!
Onze kinderen, hebben onmiskenbaar een Indische tjap (stempel,kenmerk), maar ze praten met een Brabants accentje.  Ze houden van Indisch eten, maar Hollands eten verorberen ze met net zoveel smaak. Ze hebben een heel eigen smaak ontwikkeld op allerlei gebied en eerlijkheidshalve is hun smaak heel Hollands zo je wilt Europees. Ik neem het ze niet kwalijk want ze zijn hier geboren en getogen. Zij zijn getrouwd en/of hebben verkering met een autochtoon, Hollander of Hollandse. Hier maak ik ook nog een onderscheid, Indische mensen zijn voor mij Nederlanders en geen Hollanders. Hollanders zijn zij die hier geboren en getogen zijn.  Roewet ja…. Maar ik kan en moet respect hebben voor het geval U een andere mening heeft hoor en dat meen ik echt !! 

 Ik hoor de laatste tijd heel vaak een soort verwijt in de trant van: “we hebben onze kinderen niet veel Indisch meegegeven” Misschien is er iemand die mij haarfijn kan uitleggen hoe wij het Indisch zijn op de kinderen hadden moeten overbrengen. Wij hebben het Indisch zijn notabene voorgeleefd aan onze kinderen!! We wisten niet beter en we konden niet anders!

De Stichting Adinda heeft de IndischeDag ingesteld en dat moet dan jaarlijks plaatsvinden op de laatste zondag van de maand augustus. Het idee is dat iedereen in Nederland deze “Indische-dag” een zinvolle “Indische” of feestelijke invulling geeft. Er is zelfs een patent op aangevraagd en verkregen heb ik gehoord en gelezen. Hoewel zinvolle invulling geven aan zo’n IndischeDag lijkt me toch moeilijker. Hoeveel Indisch moet het zijn/worden? Als je praat over Indische spelletjes, dat zijn dan wel spelletjes die wij in onze jeugd in voormalig Nederlands- Indië  hebben gespeeld. Deze spelletjes kunnen wel 50% Indonesisch zijn……en als ik zo door denk zelfs 100% Indonesisch!! Hier in Nederland zijn we het Indische spelletjes gaan noemen omdat die spelletjes gespeeld werden door ons, Indische kinderen in samenspel met Indonesische kinderen en hier in het kader van Indisch gevoel, Indische nostalgie, hebben wij het Indische spelletjes genoemd.

Een Indisch boeket bloemen dat zou kunnen, bijvoorbeeld een boeket samenstellen van bloemen die in Indië/ Indonesië voorkomen. Het enige is dat de bloemen hier zijn gekweekt, dus een Indisch boeket met wéér een Hollands tintje ! 
Indische eetdag dat kan ook, ten eerste is er niks mis mee en Indisch eten dat is onze cultuur!! Ik weet zeker wanneer de stichting Adinda een eetdag zou organiseren, met muziek en dans dat het dan een daverend succes wordt. Gegarandeerd.!!

Mijn idee is als volgt: tafels voor 8 tot tien personen, eten uit diepe borden met lepel en vork,  gerechten op tafel uiteraard in de pannen waarin de gerechten gemaakt zijn. De rijst ook op tafel in de pan zodat de mensen zelf kunnen opscheppen, niks geen voorgerecht, sambal en kroepoek erbij. That’s it !!

Daarna dansen, personeel kan dan de tafels afruimen. Dan een spelletje bingo, nog een beetje dansen en dan naar huis. Ik heb verder een heel gedetailleerd voorstel klaar liggen hoor. 
Toch zou het fantastisch zijn als iedereen in Nederland deze dag zou vieren zoals bij moederdag of vaderdag en er een eigen invulling aan gaat geven. Gewoon feest vieren, uiteten, samenkomen of Oma een Indisch boeket, reukje, kadootje of wat dan ook. 
Maar ik ga er nu een eind aan draaien. Wat ik wel 100% weet: Wij zijn Indisch ! Mijn vrouw is Indisch met Schots bloed, ik ben Indisch met Armeens bloed, wat mijn kinderen betreft: heel logisch dat zij ook Indisch zijn, maar zij mogen zelf beslissen hoe en wat zij zich voelen. Het enige wat ik van hen verlang, neen van hen eis is: dat zij open staan voor deze wereld, hun wereld, en oog hebben voor de culturen die hen omringen en dat zij begrip en respect voor hun medemens zullen hebben.

See you later alligator !!!
Tawon Cèrèwet
(met dank aan Ando Siegers voor het Simpangsche Societeit bewijs)